نقش زن دراداره آموزش عالی در پرو

مقدمه :

          پرو، كشوری كم توسعه یافته در آمریكای لاتین ، یكی از جنجالی ترین ومهمترین دروه هادركل تاریخ طولانی خود را می‌گذراند. به همین علیت ، بیشتر خبرهایی كه این روزها ازپرو می‌آیند ، مهیج هستند. این مقاله- علمی‌رغم آن كه در ابتدا چنین مقصدی نداشتیم به مادر تعیین عواملی كه باعث این وضعیت جنجال برانگیزشده است، كمك می‌كند. مابه این عوامل تز جنبه تكامل دسترسی زنان در ابتدا به آموزش و در وهله بعد به مدیریت آموزش می‌پردازیم . موارد خاصی كه درآن اداره آموزش عالی پرو به زنان سپرده شده است ، بسیاركم ومحدود می‌باشد. این موارد بعنوان پیروزی هایی خاص وواقعا قابل ستایشی محسوب می‌شوند، یاحتی می‌توانید بعنوان اولین نتایج فرایندی در حال بلوغ وطولانی ولی باشروعی دیر هنگام تلقی شود.

اداره آموزش عالی پرو بطور سنتی به مردان محول شده است . دسترسی زنان به این مسئولیت به موازات مردان ، نقطه پایانی براین تبعیض غیر عادلانه ومضحك درطی قرن های اخیرخواهد بود. باید به زنان ، كه توانایی هایی هم طراز مردان دارند، عملا ونه صرفا درحد تئوری ، فرصت های مساوی داده شود وآن ها باید دارای حقوق مساوی با مردان باشند. 

علوه براین اگر به انچه گفتیم عمل شود، دسترسی زن پرویی به هدایت واداره موسسات آموزش عالی ، همانقدر به نفع كل كشور بعنوان یك مجموعه خواهد بو، كه به نفع موسسات به تنهایی،وباعث می‌شود ازدو اشتباه فعلی ونتایج منفی متعاقب آن ها   اجتناب شود:

اشتباه اول كه ما آن را اشتباه « آلفا» خواهیم نامید، این است كه وقتی بین دو كاندیدای مرد وزن بامدارج دانشگاهی ومدیریتی یكسان ، بایستی یكی انتخاب شود، این مرد است كه ترجیح داده می‌شود- به این دلیل كه مرد است - وزن تنزل داده می‌شود- چون او یك زن است . تكرار مداوم این اشتباه ، نشان دهنده فقدان مستمر فرصت های مساوی است ، ودرعین حال این تبعیض ناعادلانه ادامه پیدا می‌كند وباعث ایجاد ناراحتی وبیزاری بخشی از زنان جامعه مامی‌شود.

اشتباه دوم كه ما آن اشتباه « بتا» خواهیم نامید، وقتی اتفاق می‌افتد، كه زنی بامهارت های علمی‌ومدیریتی ، كه به نحو محسوسی برتراز همكار مذكرش است ، به سادگی ازمسئولیت سرپرستی موسسه كار گذاشته می‌شود، چون زن است ، بنابراین هم موسسه وهم كشور فرصت سود جستن از استعدادهای این فرد را ازدست می‌دهند.بی تردید كسی قصد ندارد برای غلبه برتبعضی كه قرن ها وجود داشته ، زنان را تنها به این دلیل كه زن هستند وبدون توجه به قابلیت های علمی‌ومدیریتی یشان ، به اداره موسسات آموزش عالی بگمارد. آنچه ما درجستجوی آن هستیم ، درابتدا شرایطی ثمربخش وحقیقی است كه درآن زن ومرد از فرصت های مساوی بر خوردار باشند. ودر مرحله بعد شرایطی فراهم شود تازمانی كه ازنظرمدارج بالای علمی‌شاخص هستند، فرصت یابند به موسسات شان وكل جامعه خدمات درجه اولی كه شدیدا مورد نیاز است ، ارائه دهند.

تاریخچه مشاركت زنان در جامعه پرو

          همه اسناد موجود براین واقعیت دلالت می‌كنند كه هزاران سال قبل ونیز درحین امپراطوری اینكا Lnca Empire ، گروه های اجتماعی مختلفی كه در سرزمین قعلی پرو زندگی می‌كردند، فوق العاده مرد سالاربودند. می‌دانیم كه طی امپراطوری اینكا وظیفه  ؟ (معلمین مذكر) تدریس پسران جوان نخبگان Clito امپراطوری بود. درمیان زنان جوان تنها به یك گروه منتخب – ؟ مهارت هایی نظیر هنربافندگی ، وتهیه غذا ونوشابه جهت مصرف در دربارامپراطوری ومراسم مذهبی آموزشی داده می‌شد. حداكثر %1/0 از جمعیت  مونث چنین تعلیماتی را دریافت می‌كردند.

          بعد از استیلای اسپانیا اولین نشانه های توجه دولت به ترویج آموزش زنان ، در زمان استعمار ودرسال 1726 مشاهده شد.  این بدان معناست كه بیشتر از دویست سال به زنان توجهی از لحاظ آموزشی نشده وآنان نادیده گرفته شدند. درسال 1726 این وضعیت برای اولین بارمورد تردید قرار گرفت ، وپیشنهاد شدبه زنان نقش های جدیدی در جامعه استعماری داده شود. این عقیده رشد كرد وبالغ شد، ولی خیلی آرام وآهسته .

تنها درسال 1822 بود كه برای اولین بار در پرو آزادی خواهانی به نام مارتین Martin وبولیوار Bolivar پیشنهاد كردند، تحصیل درمدارس برای دخترها مانند پسرها امكان پذیر باشد. اولین مدارس مخصوص دخترها درسال 1825 در كاسكوCusco ولیما Lima  تاسیس شد.

تادرسال 1840 هنوز تعداد مدارس دخترانه ، انگشت شمار بود وتعداد شركت كنندگان دراین مدارس بسیار اندك بود.موانع اصلی دراین راه ، به این صورت ثبت شده است :

الف) نیاز به معلمین بیشتر. ب) عدم تمایل والدین به فرستادن دخترانشان به مدرسه.

          درسال 1855 قوانین سراسری برای آموزش همگانی ، برای اولین بار صراحتا حق تحصیل را برای جمعیت مونث ونیز حق ورود به تحصیلات متوسطه رابرای آن ها قائل شد. این امتیازی بود كه تاآن زمان ققطه به پسران تعلق داشت .باید خاطرنشان كنیم ، دوزن برجسته نقش چشمگیری در به دست آوردن این هدف ایفاكردند. این زنان ترزاگونزالس ، فانینگ Teresa Conzalesde و الویراگارساگارسیا Elvira Garciay Garica بودند.

          درسال 1876 اولین آموزشگاه تربیت معلم تاسیس شد وخلائی كه برای مدت زمانی طولانی در كشور احساس می‌شد، پركر.

راهبه هایی از جمعیت مركز مذهبی Congregation of the Sacred Heart عهده دارسازماندهی وهدایت مدرسه شدند. این جمعیت توسط رئیس جمهور مانوئل پرادو Manuel Prado به پرو دعود شده بودند، و كسی كه تحت تاثیرآموزش فوق العاده خواهرانش درفرانسه قرارگرفته بود ولی حالا تمایل داشت چنین آموزشی را دركشورخودش تحقق ببخشد. سرپرست اولین گروه راهبه ها كه واردشدند، مادرپیوری  Mother Purray بود.